Дар шароити кунунӣ, ки ҳама гуна иттилоъ мавқеъ ва қимати хосро дорост, мутахассисони соҳаҳои гуногун истифода аз техникаю технологияи электрониро ҷиҳати расидан ба ҳадаф хеле муҳим мешуморанд. Техникаи муосир имкон медиҳад, ки коркарди босифати иттилоъ бо суръати баланд анҷом ёфта, ба ин васила муштариён ба ахбори лозим дар кўтоҳмуддат даст ёбанд. Табиист, ки Китобхона чун маркази муҳими иттилоотрасонӣ аз ин раванд наметавонад дар канор бошад, пас он ҳадафу самтҳои фаъолияташро бо талаботи ҷомеъаи иттилоотӣ созгор менамояд. Гузариш аз шеваҳои анъанавии иттилоотрасонӣ ба усулҳои муосири автоматикунонии фаъолият барои Китобхона ногузир аст. Алалхусус баробари китобҳои чопӣ арзи вуҷуд кардани Китобхонаи электронӣ тағироти куллӣ дар самти хизматрасонӣ ба хонанда ворид намуд. Пешрафти босуръати технологияи муосир-алоқаи мобилӣ, телекоммуникатсия, компютер ва ғайра баробари иқтисоду иҷтимоъ маҳаки рушди иттилоотрасонӣ низ гардиданд.
Аз Ҷалол Икромӣ мероси арзандаи насрӣ мерос мондааст, ки аз роману повестҳо, ҳикояҳо ва дигар асарҳои насрӣ иборатанд. Аз ҷумлаи осори ӯ яке “Духтари Оташ” мебошад, ки дар жанри роман эҷод шудааст. “Духтари Оташ” яке аз романҳои барҷастаи адабиёти шӯравии тоҷик буда, мавзӯъҳои мухталифро фаро гирифтааст. Хулоса, образҳои романи “Духтари оташ” дар баробари он ки ба хонанда таъсири бадеӣ мебахшад, хонандаро водор месозад, ки ба ҷомеа ва одамон муносибати хубу оқилона дошта бошад ва аз ҳар як рӯйдоди ҳаёт таҷрибае касб намояд. Романи мазкур аҳамияти бузурги тарбиявию ахлоқӣ дошта, моро ба расму оинҳои гузаштаи халқи тоҷик ошно месозад.
Дар ин ҷилд ду китоби нависанда ҷойгир аст: "Ман гунаҳгорам" ва "Тирмор". нахустин дар мавзӯи ахлоқи одамони замонамон, дуйӯмин дар мавзӯи муборизаи синфӣ, заду хурди намояндагони сохти нави социалистӣ ва ҷамъияти кӯҳна навишта шудааст. Умед аст, ин ду асар чун дигар асарҳои нависанда мақбули хонандагон хоҳад шуд.
Дар воситаи таълимии мазкур дар бораи иттилоъ ҳамчун объекти фаъоляти журналист сухан меравад. Муаллиф роҷеъ ба истилоҳи иттилоъ, дарёфту истифодаи он, сарчашмаҳо ва тафтиши иттилоъ, жанрҳои хабарӣ маълумоти мухтасару зарурӣ медиҳад. Воситаи таълим барои донишҷӯёни факултету шуъбаҳои журналистика пешбинӣ шудааст.
Устод Садриддин Айнӣ баробари осори асосии хеш, дар бораи миллати азиятдидаи мо ва мардумони дигари Осиёи Миёна чанд асари бадеии хушро махсус барои ҷавонон навиштааст. Аммо дар "Мактаби куҳна" эшон рузгори замони кудакиашонро тасвир намуда, мехоҳанд ҷавонони имруз фахмида бошанд, ки чи рузгори сахтро аз сар гузаронида буданд. Имрӯз дар тоҷикистони азизи мо наҷавонон низ ба кӯшиши худ ва раҳнамоии омӯзгорон имкон доранд,ки ба орзуҳои неки худ ва падару модарон расанд.
Китоби мазкур саҳифае чанд аз рӯзгори таърихии мардуми тоҷикро дар солҳои мухталиф фароҳам овардааст, ки умедворем, мақбули табъи соҳибназарон мегардад.
Китоби мазкур аз 10 боб буда,самтҳои асосии усулҳои тадқиқоти ашё ва маҳсулоти хӯрокаро дар бар мегирад. Аз ин китоб донишҷӯёни донишгоҳ ва донишкадаҳои дигар низ истифода намуда метавонанд.
Яминуддин Абдулҳасан Амир Хусрави Деҳлавӣ мутахаллис ба Хусрав бузургтарин намояндаи адабиёти форсизабони Ҳиндустон буда бо осори пурқиматаш асоси адабиёти форсизабонро дар он сарзамин мустаҳкам гардонида аст ва дар роҳи ривочу равнақи минбаъдаи адабиёти форсу тоҷик саҳми бесазое гузошта аст.
Муассисаи нашриявии «Адабиёти бачагона» тасмим гирифтааст, ки аз ашъори безаволи классикони форс-точик силсилакитобҳоро бо номи «Сад панд» барои шумо, хонандагони хурдакаки азизу меҳрубон, дар шакли китобчаҳои пурнақшу нигор нашр намояд. Инак, оғози ин силсила аз қиссаву ривоятҳои пандомузу и б р а т ан г е зи маснавии безаволи «Бӯстон»-и носехи бузурги форс-тоҷик Шайх Саъдии Шерозй 10 китобча, ки Шоири халқии Тоҷикистон Гулназар мураттаб намудааст, ибтидо мегирад ва пешкашатон мегардад.
Ин рисола фарогири андешаҳои мухтасари муаллиф оид ба Наврӯзи куҳан то расидани он ба ҷаҳонишавист. Нигоранда дар эҷоди китоби худ ба ду асари бузург "Осор-ул-боқия "-и Абурайҳони Берунӣ, "Наврӯзнома"-и Умари Ҳайём ва баъзе мақолаву гуфтаҳои доноёни дигар такя карданд.