Дар шароити кунунӣ, ки ҳама гуна иттилоъ мавқеъ ва қимати хосро дорост, мутахассисони соҳаҳои гуногун истифода аз техникаю технологияи электрониро ҷиҳати расидан ба ҳадаф хеле муҳим мешуморанд. Техникаи муосир имкон медиҳад, ки коркарди босифати иттилоъ бо суръати баланд анҷом ёфта, ба ин васила муштариён ба ахбори лозим дар кўтоҳмуддат даст ёбанд. Табиист, ки Китобхона чун маркази муҳими иттилоотрасонӣ аз ин раванд наметавонад дар канор бошад, пас он ҳадафу самтҳои фаъолияташро бо талаботи ҷомеъаи иттилоотӣ созгор менамояд. Гузариш аз шеваҳои анъанавии иттилоотрасонӣ ба усулҳои муосири автоматикунонии фаъолият барои Китобхона ногузир аст. Алалхусус баробари китобҳои чопӣ арзи вуҷуд кардани Китобхонаи электронӣ тағироти куллӣ дар самти хизматрасонӣ ба хонанда ворид намуд. Пешрафти босуръати технологияи муосир-алоқаи мобилӣ, телекоммуникатсия, компютер ва ғайра баробари иқтисоду иҷтимоъ маҳаки рушди иттилоотрасонӣ низ гардиданд.
Китоб ба аудиторияи васеъи хонандагон тавсия мешавад. Махсусан, он дар самтҳои гуногуни тарбияи ахлоқиву маънавии мактабиёну толибилмон аҳмияти калонро соҳиб аст.
Мунтахаботи шоири охири асри Х1Х ва аввали асри ХХ Файз Алам (Аламӣ) аз ғазалу рубоӣ ва мухаммасу маснавӣ иборат буда, мавзӯъҳои ишқу муҳаббат, васфи табиату ҳаёти иҷтимоии замони шоирро дар бар гирифтааст. Аз мутолиаи мунтахабот ба мухлисони каломи бадеъ хуб аён хоҳад гашт, ки Алам яке аз шоирони тавонои замони худ буда, дар иншои аксар жанрҳои назмии адабиёт даст доштааст.
Китоби «Ватани худро дӯст доред, онро қадр кунед ва ба ҳимояи он омода бошед!» андешаҳо ва суханрониҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ —Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро оид ба насли наврас дарбар мегирад, хонандаи имрӯзро дар рӯҳияи ҳудшиносии миллӣ, ифтихор аз Ватан ва давлати соҳибистиқлол тарбият менамояд.
Китоби Пауло Коэло “Кимиёгар” аз серхонандатарин китобҳо ба шумор рафта, то айни ҳол ба зиёда аз 80 забони дунё тарҷума ва бо теъдоди зиёда аз 65 миллион нусха нашр шудаву дастраси оммаи васеи хонандагон гардидааст. Романи “Кимиёгар” чанд сол пеш дар Тоҷикистон аз ҳуруфоти форсӣ ба ҳуруфоти кирилӣ баргардон шудааст. Инак, романи мазкур аз забони англисӣ дар тарҷумаи Усмоналӣ Латифӣ пешкаши дӯстдорони насри адабиёти ҷаҳон гардид. Умед аст, ки ин китоб писанди хотири хонандагони закитабъ мегардад.
Осори мансури Сипеҳр Абуабдуллоҳи Ҳасанзод зиндаги номаи печухамдори ахтарони илму адаб ва фархангӣ гузаштаву муосири форс-тоҷикро бо паҳлуҳои ибратбин мекушояд. Забон ва ҳусни баёнаш фарогири ибороти рехтаи халкӣ аст. «Гулхани сабз»-и у хонандаро сари андеша ва фалсафаи ҳаёту мамоти инсонҳо ҷазб медорад.
Бо мурури мураккаб шудани идоракунии равандхҳои ичҷтимоӣи ва дарки зарурияти такя кардан ба маълумотҳхои санчҷидашуда хҳини ба танзим даровардани онхҳо таваҷҷӯҳи кулли чҷомеахҳо дар замони муосир ба дастовардхҳои илми сотсиология беш аз пеш меафзояд. Амалан ин дар он тачҷассум меѐбад, ки имруз ҷомеаҳои пешрафтаи дунѐ бидуни омузиши пешакии чҷараѐни хҳодисахҳои чҷамъиятӣи, ки аслан самти онҳоро манфиату арзишхҳои аъзоѐни ҷомеа, ки дар навбати худ аз афроди худмухтор, гурӯҳҳои иҷтимоӣ иборатанд, кқабули кқарорҳхо ва пебинию тарҳрезии самти инкишофашонро тасаввур намекунанд. Мушохҳидаи дарки чунин зарурат дар ҷомеаҳои ибтидои ва бештар хусусияти кишоварзӣи дошта одатан мушкил аст, зеро муайян кардани равандҳои иҷтимоӣ дар онҳо сахт бо иродаи пешвоѐни умумиятхҳои иҷтимоӣ вобаста буд ва таъсири афрод дар алоҳидагӣ ба ин ҷараѐн маҳдуд буд. Инро метавон чунин тафсир ҳам намуд, ки ташаккули муносиботи ҷамъиятиро дар ин маврид пайравӣ аз арзишҳои кулан руи урфу одат ва анъанаҳо кқарордошта муайян менамуданд на эътирофи ҳуқуқу манфиатҳои табақаҳои гуногун.
Дар маҷмӯаи мазкур мақолаву меҳрномаҳои олимони соҳаи китобдорӣ доир ба ҳаёт ва самтҳои асосии фаъолияти илмию эҷодии номзади илмҳои педагогӣ, дотсент, сардори Раёсати рушди муассисаҳои фарҳангӣ ва ҳунарҳои мардумии Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон, Мушовири давлатии дараҷаи III, аълочии фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон, узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон Шосаидов Сафар Ҳасанович ва осорномаи ӯ фароҳам омадааст.
Дар китоби "Эмомалӣ Раҳмон-бунёнгузори сиёсати хориҷии Тоҷикистон" паҳлӯҳои гуногуни нақши роҳбари давлати Тоҷикистон дар роҳандозӣ намудани сиёсати хориҷии кишвар, ривоҷ додани робитаҳо бо кишварҳои хориҷӣ, ҳамкорӣ бо созмонҳои байналмиллалӣ, ташаббуси ибтикорот, дарёфти ҷойгоҳи ҷумҳури дар арсаи ҷаҳонӣ,дипломатияи фарҳангӣ, муносибатҳо бо ҳамватанони бурунмарзӣ,ташшакули асосҳои назариявӣ ва ҳуқуқуии сиёсати хориҷии кишвар инъикос ёфтанд, Барои дорои васеи хонандагон пешбини шудааст.
Китоб барои таърихнигорон, сиёсатмадорон, ҷомеашиносон, кормандони масъули соҳаи саноати кӯҳи ва иқтисод, барои оммаи васеи хонандагон пешбини шудааст.