Дар шароити кунунӣ, ки ҳама гуна иттилоъ мавқеъ ва қимати хосро дорост, мутахассисони соҳаҳои гуногун истифода аз техникаю технологияи электрониро ҷиҳати расидан ба ҳадаф хеле муҳим мешуморанд. Техникаи муосир имкон медиҳад, ки коркарди босифати иттилоъ бо суръати баланд анҷом ёфта, ба ин васила муштариён ба ахбори лозим дар кўтоҳмуддат даст ёбанд. Табиист, ки Китобхона чун маркази муҳими иттилоотрасонӣ аз ин раванд наметавонад дар канор бошад, пас он ҳадафу самтҳои фаъолияташро бо талаботи ҷомеъаи иттилоотӣ созгор менамояд. Гузариш аз шеваҳои анъанавии иттилоотрасонӣ ба усулҳои муосири автоматикунонии фаъолият барои Китобхона ногузир аст. Алалхусус баробари китобҳои чопӣ арзи вуҷуд кардани Китобхонаи электронӣ тағироти куллӣ дар самти хизматрасонӣ ба хонанда ворид намуд. Пешрафти босуръати технологияи муосир-алоқаи мобилӣ, телекоммуникатсия, компютер ва ғайра баробари иқтисоду иҷтимоъ маҳаки рушди иттилоотрасонӣ низ гардиданд.
Устод Рӯдакӣ бо хидматҳои бузургаш ба ин мақоми таърихӣ расидааст. Рӯдакӣ дар таърихи фарҳанги халқи тоҷик аввалин суханваре аст, ки таҷрибаҳо ва муваффақиятҳои гузаштаи худро дар соҳаи адабиёти форсӣ ҷамъбаст кардааст. Рӯдакиро яке аз асосгузорони жанрҳои назми форсӣ — достон, рубоӣ, қасида, байт, ғазал ва дигар пазируфтаанд.
Китоби мазкур асосхои назариявӣ ва истифодаи амалии техникаи гарморо дар бар мегирад. Бо максади баланд бардоштани сатхи донишандузии донишчуён тестхо масъалахо барои худтакмилдиҳӣ. саволҳо барои санчиш ва тақвияти донишҳои назариявӣ доир ба ҳар мавзӯъ гирд оварда шудаанд. Китоби мазкур барои донишҷӯёни таълимгоҳҳои олии низоми кредитӣ ва анъанавии равияҳои «Мошин ва таҷхизоти истеҳсоли хурока», «Технология!! истехсоли маводи хурока», «Технологияи маҳсулоти ғизоии таъиноташон махсус ва хуроки омма», «Техно логияи коркард ва истехсоли махсулоти хочагии қишлоқ», кор- мандон ва мутахассисони соҳаҳои гуногуни саноат пешниҳод карда мешавад.
Дастур ба таҷрибаи мавҷудаи ҳуҷатнигорӣ асос ёфтааст. Дар Дастур масъалаҳои марбут ба ҳар гуна ҳуҷатҳои хизматию шахсӣ,таҳияву ба расмият даровардан ,ҳамчунин барои нигоҳдорӣ ва дар оянда барои истифодабарӣ тайёр кардани парвандаҳо мавриди барраси қарор гирифтаанд. дар бораи воситаҳои ҳозиразамони фиристодани иттилоот ва ҳуҷатҳо маълумот дода мешавад.
Маҷмӯа саду як газали ширину дилчаспи шоири шаҳирӣ точик Лоиқ Шералй (1941-2000)-ро дар бар мегирад. Он барои дилбохтагони шеъри Лоиқ хадяи хубе хохад шуд.
Дар ҳақиқат, Ҳақ Таъоло аз хазинаи давохонаи худ даво мекунад, валекин бандагони оқилу донишмандашро сабаб кардааст. Бинобар ин Аллоҳ Таъоло гуфтааст: "Ҳар беҳтарини одамиён он аст, ки касе аз даст ва аз пой ва аз забони ӯ озоре набинад ва хубтарини одамиён он аст, ки аз вай манфиате бигиранд". "Хайра ли-нос ман янфаъа ли-нос".Агар шахсе аз ин китоб баҳрае бигираду шифо ёбад, Худоро ҳазорон-ҳазор шукргузорам.
Афсона дар тарбияи ахлоқии кӯдакон нақши муҳим мегузорад. Хаёлпараст , ки яке аз афсонаҳои хеле қадими мардуми мост, меҳру муҳаббат , вафодорӣ, сифатҳои волоро тарғиб мекунад. Умед аст, ки хурдсолон аз мутолиаи он як ҷаҳон лаззати маънавӣ мебардоранд.
Дар китоб муҳимтарин омилҳои сиёсати дохилӣ ва хориҷии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмонов дар солҳои 2000-2003, ҷараёни ҳаёти сиёсӣ, иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии мамлакат, таҳкими рукиҳои давлатдорӣ ва такмили низоми идоракунӣ инъикос гардидаанд.
Бобо Тоҳир дар таърих ҳамчун шоири асосан рубоинавис маълум аст. Ӯ шахси хоксор, аз аҳли маърифат бо ғарибон ҳамдард, бо ошиқон ҳамдилу ҳамроз будааст. Рубоиҳои Бобо Тоҳир дар шеваи кӯҳии лурӣ гуфта шуда, ба шеваҳои шарқӣ-ҷанубии Тоҷикистон низ нисбате доранд.